Dwudziestego dziewiątego stycznia Joanna zaprosiła
mnie na drugi już przegląd kolęd i pastorałek do Szkoły
Podstawowej w Supraślu. Być może
pamiętacie pierwszy przegląd, który
odbył się dziesiątego stycznia ubiegłego roku. Pisałam o nim na blogu i prezentowałam zdjęcia, które z okazji tegorocznej
edycji, przed koncertem, ku przypomnieniu i uciesze wszystkim wywiesiłam w
korytarzu na szkolnej tablicy.
Jako przewodnicząca jury, w skład którego oprócz mnie wchodzili Janusz Fidziukiewicz - nauczyciel muzyki, Anna Puławska - nauczycielka, edukacja wczesnoszkolna i Aleksandra Kruszewska - uczennica drugiej klasy supraskiego gimnazjum, zastanawiałam się co powiedzieć dzieciom uczestniczącym w przeglądzie, po tym jak Joanna Fidziukiewicz (organizatorka konkursu) powiedziała na wstępie kilka słów witając dzieci, nauczycieli, rodziców i dziadków.
Pomyślałam, że najlepiej zadać im kilka pytań, na które mogły by po części odpowiedzieć. I tak, krótko, przypomnieliśmy sobie o tym, jak stara jest tradycja śpiewania kolęd i pastorałek w polskich domach, o tym, że w okresie baroku, zwanym złotym wiekiem polskiej kolędy, czyli mniej więcej trzysta, czterysta lat temu śpiewanie kolęd i pastorałek było jednym z najpiękniejszych polskich zwyczajów, że niegdyś kolędy śpiewano przez czterdzieści dni, od wieczerzy wigilijnej aż do święta upamiętniającego Ofiarowanie Pana Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej, dawniej święta zwanego Oczyszczeniem NMP, dzisiaj Matki Boskiej Gromnicznej.
Powiedzieliśmy sobie, że słowo kolędowanie wywodzi się od słowa calendae, którym Rzymianie nazywali pierwszy dzień miesiąca i pierwszy dzień roku kiedy to składali sobie życzenia i podarunki.
No i wreszcie doszliśmy do wniosku, że kolędowanie zbliża ludzi, buduje między nimi więź, daje uczucie bliskości, łączności, że kolędy i pastorałki przepełnione są ciepłem, dobrem i miłością, tym wszystkim czego brakuje nam na co dzień, że zarówno słowa jak i melodie dostarczają śpiewającym pozytywnych emocji i nastrajają optymistycznie.
Uczestnikom przeglądu życzyłam powodzenia podkreślając, że śpiewanie kolęd wskrzesza na nowo tradycje naszego dziedzictwa narodowego, że chociaż za przyczyną pani Joanny spotykamy się dopiero po raz drugi, to szczerze wierzę, że ten młody zwyczaj nie zaniknie i zgromadzi nas w murach tej szkoły po raz kolejny, za rok i w latach następnych.
Jako przewodnicząca jury, w skład którego oprócz mnie wchodzili Janusz Fidziukiewicz - nauczyciel muzyki, Anna Puławska - nauczycielka, edukacja wczesnoszkolna i Aleksandra Kruszewska - uczennica drugiej klasy supraskiego gimnazjum, zastanawiałam się co powiedzieć dzieciom uczestniczącym w przeglądzie, po tym jak Joanna Fidziukiewicz (organizatorka konkursu) powiedziała na wstępie kilka słów witając dzieci, nauczycieli, rodziców i dziadków.
Pomyślałam, że najlepiej zadać im kilka pytań, na które mogły by po części odpowiedzieć. I tak, krótko, przypomnieliśmy sobie o tym, jak stara jest tradycja śpiewania kolęd i pastorałek w polskich domach, o tym, że w okresie baroku, zwanym złotym wiekiem polskiej kolędy, czyli mniej więcej trzysta, czterysta lat temu śpiewanie kolęd i pastorałek było jednym z najpiękniejszych polskich zwyczajów, że niegdyś kolędy śpiewano przez czterdzieści dni, od wieczerzy wigilijnej aż do święta upamiętniającego Ofiarowanie Pana Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej, dawniej święta zwanego Oczyszczeniem NMP, dzisiaj Matki Boskiej Gromnicznej.
Powiedzieliśmy sobie, że słowo kolędowanie wywodzi się od słowa calendae, którym Rzymianie nazywali pierwszy dzień miesiąca i pierwszy dzień roku kiedy to składali sobie życzenia i podarunki.
No i wreszcie doszliśmy do wniosku, że kolędowanie zbliża ludzi, buduje między nimi więź, daje uczucie bliskości, łączności, że kolędy i pastorałki przepełnione są ciepłem, dobrem i miłością, tym wszystkim czego brakuje nam na co dzień, że zarówno słowa jak i melodie dostarczają śpiewającym pozytywnych emocji i nastrajają optymistycznie.
Uczestnikom przeglądu życzyłam powodzenia podkreślając, że śpiewanie kolęd wskrzesza na nowo tradycje naszego dziedzictwa narodowego, że chociaż za przyczyną pani Joanny spotykamy się dopiero po raz drugi, to szczerze wierzę, że ten młody zwyczaj nie zaniknie i zgromadzi nas w murach tej szkoły po raz kolejny, za rok i w latach następnych.
A oto przebieg przeglądu kolęd i pastorałek
(edukacja wczesnoszkolna)
w Szkole Podstawowej w Supraślu
w dniu 29 stycznia 2016 roku
Pola Mieleniewska i Aniela Wirkowska zaśpiewały kolędę Jest taki dzień
Bartek Muszyński, siedmiolatek zaśpiewał kolędę
Pójdźmy wszyscy do stajenki
Michalina Muszyńska, bliźniacza siostra Bartka Muszyńskiego,
jak sama mówiła starsza o minutkę, zaśpiewała kolędę Wśród nocnej ciszy
Hubert Muszyński, starszy brat bliźniaków zaśpiewał Przy onej dolinie
Rozalia Makarewicz z II c zaśpiewała piękną pastorałkę Weseli Anieli
Róża Tarasewicz z klasy pierwszej zaśpiewała kolędę Lulajże Jezuniu
Różyce Tarasiewicz na fujarce przygrywała jej siostra Marysia Tarasiewicz
Zagraj dziecku kołysankę
Zofia Gruszewska z I b zaśpiewała Bogorodicę
Zosi akompaniowała na gitarze jej starsza siostra
grając na fujarce i śpiewając kolędę Pójdźmy wszyscy do stajenki
Aleksandra Miszczuk także zaśpiewała kolędę
Pójdźmy wszyscy do stajenki akompaniując sobie na pianinie
Weronika Tarasiewicz z II a, zaśpiewała piękną rockową pastorałkę
Kolędnicy wędrownicy
Pola Salnikow i Paulina Łucyk zaśpiewały wspólnie Gore gwiazda
Marysia Fidziukiewicz pięknie zaśpiewała Cichą noc
Bartosz Fidziukiewicz, brat Marysi fantastycznie
śpiewał i grał na gitarze pastorałkę Bijcie w kotły
Amelka Zbiranek zaśpiewała Gore gwiazda
Oliwia Matys zaśpiewała kolędę Lulajże Jezuniu
Akompaniowała jej na fujarce po raz kolejny Marysia Tarasiewicz
Ania Janowska, jako ostatnia, zaśpiewała
pastorałkę rockową Kolędnicy wędrownicy
Komisja w czteroosobowym składzie ogłosiła wynik II przeglądu kolęd i pastorałek - wszystkie dzieci zajęły pierwsze miejsce, wszystkie otrzymały dyplomy i upominki.
Na koniec wszyscy razem, dzieci, nauczyciele, rodzice, dziadkowie Zaśpiewajmy kolędę Jezusowi dziś
Supraśl, 29 stycznia 2016 roku
Cieszą takie inicjatywy, świetnie, że młodzież ma zainteresowania i je rozwija. A ten wpis to zapewne dla nich dodatkowa atrakcja i piękna pamiątka.
OdpowiedzUsuńDzisiaj pewnie specjalnej wartości nie ma, ale za jakiś czas miło będzie przyjrzeć się sobie po latach.
UsuńPozdrawiam serdecznie :)