Spacer i pszczoły

     Przedwczoraj pisałam o wiosennych porządkach w ogrodzie i pokazałam między innymi kilka zdjęć obficie kwitnącego krzaku migdałka trójklapowego w odcieniach różu i fioletu jak to zauważył Edward, jeden z moich czytelników i pozwolił sobie na ciekawy komentarz do tego wpisu.  A napisał on między innymi, że w moim ogrodzie:
      Przeważa fiolet, który "zarezerwowany jest" dla purpuratów, a przyporządkowany jest czakrze Korony. Oj, wysokie wibracje. Uruchomiły się moje wszystkie zmysły. Jestem obecny w Twoim ogrodzie, czuję zapach kwiatów i pobrzękiwanie owadów, których na pewno tam nie brakuje. Chociaż czytając komentarz Basi i Twoją odpowiedź, poczułem się zatroskany. Potwierdza się to, co słyszałem w telewizorze, że giną pszczoły - są regularnie trute. Chociaż będąc w czwartek w Czarnowie widziałem dużo pszczół, które oblegały kwitnące drzewa…
 

     Rano mleczno szare jednolitością niebo zasłaniało całkowicie słońce. Myślałam, że wreszcie spadnie majowy deszcz tak bardzo potrzebny roślinom. Dochodziły do mnie słuchy, że w Polsce pada. Wszyscy więc,  których spotykałam w Supraślu, od dwóch dni brali pod uwagę deszczową pogodę planując majowe wyjścia, a to nad rzekę, a to do lasu, a to na piknik Ochotniczej Straży Pożarnej, a także inne sobotnio - niedzielne imprezy kulturalne, o których napiszę także. Ale póki co wracam do wcześniejszego akapitu.
 

     Otóż rankiem urządziłam sobie spacer do ogrodu, żeby sprawdzić czy pracują już w nim w pszczoły. O dziwo! Było jakoś ciszej niż zazwyczaj. Czyżby i ptaki odpoczywały w niedzielę? Ich śpiew był jakby słabszy, leniwy, a pszczoły ani jednej. Na kwitnącej całą mocą papierówce cichutko siedziała jedyna mucha.
      Godzinę później słońce zaczęło się przebijać przez mleczno szarą pierzynę i rozrywać ją na coraz drobniejsze kawałki. Wyszłam znowu do ogrodu. Słońce sprowokowało niewiele pszczół do pracy. To nie to, co było w ubiegłych latach!
      - Czy my tak jak i Chińczycy zmuszeni będziemy w niedalekiej  przyszłości przejąć pracę pszczół, zbierać pyłki, a potem pędzelkiem nanosić je na kwiatowe pręciki? - Pomyślałam przypominając sobie film dokumentalny nakręcony w jakimś górskim regionie Chin…
 

     Ech! Edwardzie! Basiu! - Czy wszyscy jesteśmy zaniepokojeni wymieraniem całych populacji pszczelich na świecie? - Czy tylko niektórym z nas leży na sercu dobra kondycja tych owadów? - Czy wreszcie przestaniemy zatruwać środowisko? - Czy wreszcie zaczniemy chronić pszczoły?

     Jestem przekonana, że wielu z nas wizja klęski głodu nie obchodzi!
Wiem, jak ciężko pracują pszczelarze, wiem także, że pszczołami zajmują się pasjonaci, ludzie wielkiego serca, kochający przyrodę ze wszystkimi jej niezwykłościami…
 

     Dzisiaj chciałam pokazać biel, która na tle panującej zieleni wygląda imponująco. Kwitną wreszcie wszystkie drzewa owocowe i tylko brakuje mi hałasu jaki czynią przy pracy pszczoły. Niech brzęczy jak w ulu, niech brzęczy!!!

     Ooo! Kukułka kuka! Pewnie jest już szczęśliwa, że jej młode wychowuje nie świadoma niczego para innych ptaków! 

 cdn