Notatka z podróży: Płock - czego dowiedziałam się o Kościele Starokatolickim Mariawitów

    Dłuższy postój, w drodze z Białegostoku do Poznania, zrobiliśmy w Płocku, mieście założonym pod koniec dziesiątego wieku, pełniącym rolę stolicy państwa polskiego w latach 1079 -1138.
    Miejsce parkingowe znaleźliśmy przy Świątyni Miłosierdzia i Miłości, mariawickiej katedrze, która początkowo nosiła nazwę Nieustającej Adoracji Ubłagania.  

     Z informacji zamieszczonej na ogrodzeniu dowiedzieliśmy się, że Kościół Starokatolicki Mariawitów opiera się na pierwotnych katolickich zasadach wiary i moralności. Nie ustanawia nowych dogmatów i nie uznaje tych dogmatów, które zostały ogłoszone po rozdziale Kościoła powszechnego w 1054 roku. Uważa, że tylko sobór ekumeniczny, powszechny, reprezentujący całe chrześcijaństwo, może ustanawiać dogmaty obowiązujące wszystkich chrześcijan. Tym samym mariawici nie uznają prymatu żadnego biskupa w Kościele powszechnym oraz nieomylności człowieka w sprawach wiary i moralności.
    Częścią doktryny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów są objawiania o Bożym Miłosierdziu otrzymane przez założycielkę Mariawityzmu, siostrę Marię Franciszkę Kozłowską (uznawaną przez mariawitów za świętą), wskazujące, że ratunek dla pogrążonego w grzechach świata jest w Chrystusie obecnym w Przenajświętszym Sakramencie oraz we wzywaniu nieustającej pomocy Najświętszej Marii Panny.
    Kościół Starokatolicki Mariawitów uznaje siedem Sakramentów Świętych. Komunia święta (pod dwiema postaciami) udzielana jest wszystkim ochrzczonym, którym pozwala na to sumienie i zasady wiary. Spowiedź uszna przed kapłanem obowiązuje tylko dzieci i młodzież do osiemnastego roku życia. Mogą z niej korzystać dorośli na własne życzenie, ale obowiązująca jest spowiedź powszechna przed Chrystusem z rozgrzeszeniem kapłana. Duchownych nie obowiązuje celibat.
    Wszystkie posługi w Kościele są bezpłatne. Duchowieństwu wolno przyjmować dobrowolne ofiary za posługi religijne, ale nie może ich żądać.
    Liczba wiernych Kościoła Starokatolickiego Mariawitów wynosi około 30 tysięcy, w tym w Polsce około 25 tysięcy skupionych w 3 diecezjach, obejmujących 37 parafii i ich filii oraz żyjących w diasporze. Kościół posiada 48 kościołów i kaplic.
 

   Świątynia Miłosierdzia i Miłości w Płocku jest siedzibą władz zwierzchnich Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. W klasztorze znajduje się dom generalny Zgromadzenia Sióstr Mariawitek i Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. W pomieszczeniach obiektu znajduje się także Wyższe Seminarium Duchowne Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.
    Katedra w Płocku jest jedynym sanktuarium mariawickim, do którego pielgrzymują starokatolicy z całej Europy.   

    Świątynię i klasztor wzniesiono na posesji zakupionej przez Marię Franciszkę Kozłowską w 1902 roku na potrzeby Zgromadzenia Sióstr Mariawitek. Nagrobek Mateczki znajduje się w podziemiach kościoła. Istniejący tam dworek - siedziba Zgromadzenia - częściowo został włączony w nowy kompleks budynków. 27 maja 1911 odbyło się poświęcenie fundamentów pod budowę świątyni i klasztoru - puszkę z aktem erekcyjnym zamurowano pod fundamentami prawej wieży. Budowę ukończono latem 1914 roku. W czasie pierwszej wojny, w jednym ze skrzydeł gmachu klasztornego, z inicjatywy założycielki, utworzono szpital na sto łóżek.
    Podczas drugiej wojny i okupacji niemieckiej sama katedra nie uległa dewastacji, chociaż Niemcy trzykrotnie próbowali odebrać klucze, bo zamierzali przerobić kościół na salę teatralną. Okupanci zlikwidowali groby w katakumbach, zniszczyli bogatą bibliotekę kościelną i wywieźli do Niemiec cenne aparaty kościelne oraz maszyny i urządzenia z drukarni oraz introligatorni.

    Świątynia (trójnawowa bazylika na planie prostokąta z wyższą nawą środkową) i dwa przyległe budynki klasztorne zostały wzniesione na planie litery E, od pierwszej litery wyrazu Eucharystia.  

     W prezbiterium centralnie usytuowano ołtarz w kształcie konfesji, ograniczony z dwóch stron gotyckimi stallami, a z trzeciej strony balaskami.  

     Katedra zwieńczona jest trzema gotyckimi wieżami ozdobionymi koronami - środkowa posiada ich aż trzy. Kopułę nad prezbiterium zdobi pokaźnych rozmiarów monstrancja, adorowana przez cztery anioły, każdy mierzy sto dwadzieścia centymetrów wysokości. Kopułę okala napis Adorujmy Chrystusa Króla panującego nad narodami.

 

    Świątynia, klasztor i ogrodzenie utrzymane są w szarym kolorze, symbolizującym habit duchownych mariawickich.
    Wokół obiektu znajduje się ogród oraz rozległy park.  

    Płock, 30 lipca 2019 roku