Co robić w niedzielę, kiedy świeci majowe słońce...?

     Moja niedziela, dwunastego maja, zaczęła się od porannego spaceru do ogrodu, gdzie zrobiłam serię zdjęć, po czym napisałam słów kilka na temat dominującego koloru i wszystko to opublikowałam w Naprzeciw SZCZĘŚCIU w poście Spacer i pszczoły.

     Słońce parzyło, było dość duszno, jak przed burzą, ale póki co na deszcz się nie zanosiło, kiedy wychodziłam z Mahoniem na spacer. Poszłam w stronę stawów, później nad rzekę i na wzgórze, gdzie niegdyś funkcjonował ośrodek wczasowy, obecnie zamknięty.
      O tym miejscu pisałam pod koniec kalendarzowej zimy, w poście Kiedy wiosna w liść ustroi drzewa.
      Dzisiaj porównuję zdjęcia, te robione w marcu i te robione dwa miesiące później. Wiosenna, majowa zieleń jest najpiękniejsza, soczysta, intensywna, delikatna tak jak wszystkie rośliny tylko co obudzone z zimowego snu.
      Białym kwieciem obsypały się czeremchy i roztaczały przyjemną woń. W liściastym gaju nad rzeką kwitły zioła i kwiaty, pod nogami skakały małe zielone żabki, szłam więc ostrożnie, żeby nie nadepnąć którejś z nich.
      Mahoń dyszał z gorąca i szukał łagodnego zejścia do rzeki, żeby zanurzyć w wodzie parujący język i uzupełnić zapas wody. Liściasty zagajnik dawał nam przyjemne schronienie przed południowym słońcem…

     Wracałam do domu wolnym krokiem poboczem wąskiej asfaltowej dróżki, porośniętej żółtym mniszkiem. Mahoń szedł grzecznie przy nodze, kiedy ową dróżką przejeżdżała karawana samochodów osobowych w stronę Pięciu Dębów, na przyjęcie weselne…

     Do obiadu zasiadłam w ogrodowej altanie. Towarzyszył mi syn Wojciech, no i oczywiście pies Mahoń. Ech, ostatnimi czasy nie często zdarza mi się zjeść obiad w towarzystwie syna!

     Kwadrans po piętnastej umówiłam się z Łucją, przyjaciółką z chóru, na wspólną rowerową przejażdżkę i piknik na plaży. Spotkałyśmy się przy stadninie i uliczkami koło klasztoru przejechałyśmy na spacerowy bulwar od strony mostu. Po drodze zrobiłam kilka zdjęć. Na plaży rozpoczęły się już popisy strażaków z Ochotniczej Straży Pożarnej. Szef jak zwykle prowadził konkursy dla dzieci i obdarzał nagrodami. Na piknik zjechali motocykliści, rowerzyści…, bulwarem nad rzeką spacerowały całe rodziny, rodzice, dziadkowie, wujki, ciotki, z małymi dziećmi na rękach, w wózkach, dzieciaki pieszo i na rowerkach…
      Pogoda dopisywała. Na boisku do plażowej siatkówki młodzi mężczyźni popisywali się swoimi akrobatycznymi skokami.
 

      O godzinie siedemnastej miał być taneczny pokaz zumby. Miałyśmy jeszcze czas, ażeby pojechać rowerami do Krzemiennego przez kładkę w Krażowatym. Po ostatnich roztopach żwirówka prowadząca od mostku na Uciekaju do kładki w Krażowatym rozpadła się. Woda przelewająca się z nowego do starego koryta rzeki załamała nawierzchnię w wielu miejscach, samochody rybaków, bo tylko oni mogą tam wjechać, wyrzeźbiły głębokie koleiny, cała droga była upstrzona jamami i jazda rowerem nie należała do przyjemnych. Wracając tą samą drogą zatrzymałyśmy przy rozłożystym drzewie i pozowałyśmy do zdjęć. Cudne miejsce...

     Zumba rozpoczęła się kilkanaście minut później niż planowano.
Zumbie poświęcę następny post i wkleję sporo ciekawych zdjęć, do obejrzenia których zapraszam już teraz.

     Na plaży pojawili się i przyjaciele z chóru, z którymi spędziłam cudowny wieczór. Najpierw rozsiedliśmy się na niewielkim wzniesieniu przy moście na Zajmie i obserwowaliśmy z góry ludzi spacerujących po bulwarze, rozmawialiśmy ze znajomymi, którzy przechodzili obok nas i zatrzymywali się na moment, a później przenieśliśmy się na kocyk, który Joasia przywiozła z domu wraz z prowiantem i ciepłymi polarami dla wszystkich.
 

     Ech, wystarczy wyjść z domu, żeby przeżyć cudowny dzień, pełen niezapomnianych wrażeń!
     Dopiero w nocy spadł upragniony deszcz, grzmiało, waliły pioruny…

Niedziela, 12 maja 2013 roku 
cdn