O obu świątyniach niektóre źródła podają, że powstawały mniej więcej w połowie siedemnastego wieku. W Hańczowej najstarszą częścią cerkwi jest prezbiterium. Wieża pochodzi zaś najprawdopodobniej z osiemnastego stulecia. Inne źródła wskazują na wiek dziewiętnasty.
Kościół w Hańczowej, aż do przeprowadzonej w roku tysiąc dziewięćset czterdziestym siódmym Akcji Wisła był greckokatolicki, później obrządku łacińskiego, a obecnie należy do parafii prawosławnej.
Cerkiew od ruiny uratował powrót kilku wysiedlonych rodzin. To one przeprowadziły niezbędne prace remontowe. Zostały wówczas wymienione przegniłe elementy drewniane i dach. Dopiero później odrestaurowano polichromie figuralne, architektoniczne i ornamentalne.
Antoniemu i Zygmuntowi Bogdańskim zawdzięcza się duże sceny na stropach:
- Przemienienie Pańskie w nawie
- Matka Boska z Dzieciątkiem pod wieżą
- Wypędzenie przekupniów ze świątyni w przedsionku
oraz postacie na ścianach nawy:
- święci Cyryl i Metody
- święci Włodzimierz i Olga
- święci Helena i Konstantyn
Głównym wyposażeniem jest ikonostas być może wykonany jeszcze w osiemnastym wieku. W prezbiterium znajduje się barokowy ołtarz główny, a w nawie dwa ołtarze boczne. W prawym umieszczono obraz Opieki Bogurodzicy, w lewym Zdjęcie z Krzyża oraz na zasuwie Chrystusa wręczającego klucze świętemu Piotrowi.
W zewnętrznej trójdzielnej bryle wyróżnia się nawa, wydłużone zamknięte trójbocznie prezbiterium oraz wieża z kruchtą o pochyłych zwężających się ku górze ścianach ujmująca babiniec, w górnej części wieży izbica z tarczami zegarowymi. Nawę i prezbiterium przykrywają wysokie dachy namiotowe, łamane małymi uskokami w dolnej części.
Trójdzielną konstrukcję wieńczą baniaste hełmy z pozornymi latarniami. Ściany świątyni pobito gontem, izbicę oszalowano pionowymi deskami.
We współcześnie wykonane ogrodzenie cerkwi wkomponowano dziewiętnastowieczną bramę.
Świątynia od dwa tysiące dziewiątego roku jest wyłączną własnością Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Hańczowa, 11 września 2014 roku
Bryła cerkwi świętego Łukasza
Ewangelisty w Jastrzębiku jest przykładem zachodniołemkowskiej architektury o wydłużonym
układzie trójdzielnym powstałym w wyniku przebudowy. Na teren cerkwi wchodzi
się przez bramę-dzwonnicę.
Zwróciliśmy uwagę na nowe zagospodarowanie
terenu przed świątynią, w szczególności na murki oporowe, które układa się z
gotowych kostek - drucianych klatek wypełnionych ciosanym kamieniem. Na razie ma
to surowy wygląd. Plac i ścieżkę wiodącą na wzgórze obsadzono krzewami i
bylinami przyciągającymi motyle i pszczoły.
Jastrzębik, 15 września 2014 roku
Małopolska - Szlak Architektury Drewnianej - linkiAndrzejówka
Banica
Berest
Binarowa
Brunary Wyżne Czarna i Czyrna
Dubne i Leluchów
Kwiatoń
Łosie
Milik
Mochnaczka
Muszynka
Piorunka, Polany, Powroźnik
Ropa
Sękowa
Słotwiny
Szymbark
Szczawnik
Tylicz
Uście Gorlickie
Wawrzka
Wierchomla
Wojkowa
Wysowa
Złockie
Żegiestów
Witaj Ewo. Próbuje nadrobić zaległości.... Piękne te Cerkiewki, pod każdym względem na zewnątrz, jak i wewnątrz. Niestety nie miałem okazji zobaczyć południa Polski, może kiedyś... Pozdrawiam cieplutko. Piotr
OdpowiedzUsuń