Fethiye - port i kolorowe uliczki miasta

    cd W poście Tlos, a przy okazji o losach imperiów i poszukiwaniu ocalenia pisałam, że Tlos było siódmym i ostatnim starożytnym miastem licyjskim / likijskim, które zwiedziłam, a ruiny innych znajdowały się już we Frygii i Karii.
    Nie jest to do końca prawda, bo w Fethiye raz jeszcze zobaczyłam wykute w skałach grobowce i wolno stojące sarkofagi, a później miałam sporo czasu, niemalże całe popołudnie na wędrówkę po mieście. Po porannym plażowaniu w Ölüdeniz i wrażeniach jakie wywiozłam z Kayaköy - miasta duchów nie miałam już ochoty na oglądanie ruin. Wysoko stojące słońce i lejący się żar z nieba zachęcały raczej do ukrycia się w cieniu, niż spacerów.

    Powlokłam się w kierunku portu. Tam zaczepił mnie stary człowiek. Wyciągał do mnie rękę i coś burczał pod nosem. Nie zrozumiałam o co mu chodziło i już miałam odejść, kiedy usłyszałam znane mi słowa Caretta caretta. Starzec siedział na krześle przy niewielkim stoliku, na którym stał słoik z tyciutkimi rybami. Sprzedawał je po jednym lirze tureckim i pokazywał jak nęcić żółwie. Na nabrzeżu zatrzymał się chłopak z dziewczyną. Oni także zainteresowali się morskimi gadami. Młody, chcąc być może zaimponować swojej towarzyszce,  kupił jedną rybkę, położył się na brzuchu na betonowym brzegu i zawiesił rękę nad wodą. W pewnym momencie miałam wrażenie, że żółw podpłynie do niej i mu ją odgryzie. Już wcześniej, w Daylan, widziałam jak szybko, jednym kłapnięciem mocnej szczęki pożera błękitnego homara. Na szczęście nic takiego się nie stało i rybka zamiast w brzuchu ogromnego skorupiaka wylądowała na dnie przystani.
    Usiadłam i ja na rozgrzanym betonie i z aparatem fotograficznym przy oku obserwowałam dwa samce walczące o terytorium wodne. W przyrodzie nie ma sentymentów, silniejszy bierze wszystko, ale nie będę zanudzać opisami walk jakie toczyły między sobą te dwa osobniki, pokażę jedynie kilka zdjęć.
    W porcie niemalże zastygłam na ponad pół godziny i zapomniałam o zmęczeniu, a wrażeń tego dnia i kilometrów w nogach miałam już nie mało. Siły odzyskałam całkowicie kiedy opróżniłam plecak z moich kanapek i owoców, które zabrałam ze sobą na porę lunchu. W pobliskim, o ile dobrze pamiętam trzypiętrowym, luksusowym sklepie jubilerskim skorzystałam z luksusowej toalety i już zupełnie swobodnie rozpoczęłam moją wędrówkę po Fethiye.
    Zainteresował mnie pomnik Fethi Bey'a - pilota - jednego z pionierów tureckiego lotnictwa. To właśnie od jego nazwiska i na jego cześć przemianowano dawne Meğri na Fethiye.
    Na przystani przy zacumowanych łodziach i jachtach siedzieli sprzedawcy biletów na morskie rejsy, między innymi te całodniowe po dwunastu pobliskich wyspach i te kilkudniowe, na które mogli sobie pozwolić nieco bogatsi podróżnicy. Kelnerzy portowych restauracji zapraszali na lunche proponując dania ze świeżych ryb i owoców morza. Miasto od portu oddzielał park z akwenami wodnymi i ścieżkami wśród kęp zieleni, drzew i kolorowych rabat kwiatowych. Gdzieś na wysokości ogromnego reprezentacyjnego placu, za parkowym pasem, wypatrzyłam sarkofag licyjski, a w jego tle na zboczu góry ruiny czternasto lub piętnastowiecznej twierdzy joannitów. Nie zwiedzałam ruin, ale wcześniej byłam w pobliżu Grobowca Amyntasa syna Hermapasa wykutego w skale. O tym, że jest to jego miejsce spoczynku świadczyła inskrypcja pochodząca z około trzysta pięćdziesiątego roku przed naszą erą. Grobowiec ma formę fasady jońskiej świątyni z dwiema kolumnami po środku i dwoma pilastrami po bokach. Do przedsionka prowadzą cztery stopnie. Fryz i fronton nad kolumnami jak zresztą cały portal nie są szczególnie zdobione czego nie można powiedzieć o sarkofagu znajdującym się w mieście.
    Przypomnę, że w okolicach Fethiye rozpoczyna się tak zwana droga licyjska - jedyny w Turcji oznakowany szlak górski, prowadzący przez wiele starożytnych miast.
    Ponieważ miałam wciąż sporo czasu postanowiłam zapuścić się w barwne uliczki miasta. Nie miałam zamiaru niczego kupować, bo lubię podróżować z małym bagażem bez zbędnego ciężaru. Nie przeszkodziło mi to jednak w zajrzeniu na targ rybny, a także przejściu handlowymi ulicami, na których panował duży jak na tę porę dnia ruch kołowy. Na umówioną godzinę i spotkanie z Pauliną szłam najciekawszą częścią miasta, pasażami przeznaczonymi tylko dla pieszych, przy których znajdowały się małe sklepiki i restauracje ocienione dachami z pnączy. Na rozmaitych w kształtach i formach siedziskach leżały kolorowe poduszki i zachęcały przechodniów do przynajmniej chwilowego odpoczynku i wypicia słynnej tureckiej herbaty. Ale zanim dołączyłam do Pauliny, która czekała na mnie pod kolorowymi parasolkami, zwabiona ciekawymi, dość oryginalnymi kreacjami kobiecymi zajrzałam do jednego z butików i właśnie tam wydałam owe osiemdziesiąt pięć euro przeznaczone na lot paralotnią w Ölüdeniz - moje niespełnione marzenie.
    Moją turkusową kreacją zainteresowały się panie odpoczywające pod kolorowymi parasolkami kiedy prezentowałam ją Paulinie, a ona robiła mi zdjęcia...
 
    Do Pamukkale Herakles Hotel Thermal Center przyjechałam wieczorem i po wyśmienitej kolacji zanurzyłam się w basenie z ukropem - termalnych wodach, które także ciekły po odkręceniu jednego z kurków umieszczonych nad wanną w łazience. Spędziłam tam tylko jedną noc - niestety przedostatnią.
    Następnego dnia wczesnym rankiem wyruszyłam do Hierapolis - starożytnego miasta położonego na zboczu góry Cökelez powyżej wapiennych tarasów Pamukkale.

    Widok na miasto Fethiye ze wzgórza na którym znajduje się
                           Grobowiec Amyntasa oraz inne grobowce licyjskie
                                                 wykute w skałach
                                                                              i pomnik Fethi Bey'a 

 

  

 

                                  Port w Fethiye i żółwie Caretta caretta 

 

 

 
              Główny reprezentacyjny plac miasta
                                                  i park rozciągający się  wzdłuż portu

                       Sarkofag licyjski i wzgórze z ruinami twierdzy 

 

                                          Ulice i uliczki Fethiye 

 

                                     Pod kolorowymi parasolkami

                     Hotel w pobliżu Bawełnianej twierdzy lub inaczej
    Bawełnianego zamku w  Pamukkale - tego samego dnia wieczorem
                            i następnego dnia wczesnym rankiem
    A ten kur siedzi na gorącym termalnym źródle
                            - taka sobie zapowiedź gorących źródeł w Pamukkale 

    Poniedziałek 9 czerwca 2014 roku
                                                          cdn