Dzisiaj ciekawostka architektoniczna - romański kościół w Maincy

    W poprzednim poście zwiedzaliśmy  założenie pałacowo-ogrodowe Vaux-le-Vicomte, domenę Nicolasa Fouqueta leżącą w gminie Maincy w departamencie Seine-et-Marne, w regionie Île-de-France. Założenie to zajmuje jedną trzecią powierzchni gminy.
    Niegdyś w Maincy działała manufaktura gobelinów, którą z rozkazu króla Ludwika XIV przeniesiono do Paryża, po tym jak również z jego rozkazu pozbawiono Nicolasa Fouqueta prawa do majątku Vaux-le-Vicomte i skazano go na dożywotnie więzienie (tutaj).
    Wieś Maincy została założona w średniowieczu o czym świadczy jej romański kościół pod wezwaniem świętego Szczepana / Stefana (Église Saint-Étienne). Jadąc do zamku Fouqueta było nam po drodze, a więc zatrzymaliśmy się koło tej ciekawej architektonicznie budowli złożonej z prostych brył o surowym, ciężkim i monumentalnym charakterze, z grubymi murami podkreślającymi jej obronność.
    Samochód zaparkowaliśmy po stronie północnej kościoła, ale zanim do niego weszliśmy przyjrzeliśmy się mu dokładniej z każdej strony.

 

    Kościół pod wezwaniem świętego Szczepana / Stefana, którego kult szerzył się w dwunastym wieku, zbudowano być może na miejscu wcześniejszej budowli ufundowanej przez Roberta Pobożnego (970-1031).
    Wieża romańska, najprawdopodobniej dawna strażnica, wykorzystywana w średniowieczu jako wieża obronna, co potwierdzają pozostałości wiązania muru podstawy absydy, została wzniesiona i przekształcona w dzwonnicę pod koniec dwunastego stulecia. Dzwonnicę wieńczą cztery szczyty z czterema gargulcami.

    Ażeby zrealizować swoje przedsięwzięcie, budowę zamku i ogrodów, Nicolas Fouquet zrównał z ziemią domostwa kilku wiosek oraz kaplicę w Vaux. W zamian biskupstwo Sens wynegocjowało upiększenie kościoła w Maincy.
    Pracami w latach 1659-1660 pokierował Louis Le Vau, architekt zamku Vaux-le-Vicomte.
    Fasada wschodnia otrzymała dwie dobudówki, a prezbiterium (chór) przykryto kopułą, od strony północnej dobudowano ganek z oddzielnym wejściem dla panów Vaux, zaś fasada zachodnia wzbogaciła się o nowy portyk z trójkątnym frontonem, w ścianach bocznych wybito podwójne okna.

     W dziewiętnastym wieku rodzina Sommierów, nowych właścicieli zamku Vaux-le-Vicomte podjęła się kolejnych prac renowacyjnych. W prezbiterium zamontowano witraże, między innymi jeden przedstawiający Pokłon pasterzy w Betlejem, drugi prezentujący świętego Józefa przy pracy w Nazarecie.

     Ostatnie prace remontowe przeprowadzono w 1960 roku.

     Mówi się, że pewnego świątecznego dnia 1613 roku dzwony w dzwonnicy rozdzwoniły się tak, iż wywołały deszcz czterystu sztuk złota. Ale monety spadające z wieży nie trafiły bezpośrednio do rąk wspólnoty.  Ustalono, że skarb zostanie przekazany na remonty budynków religijnych.

    Zajrzyjmy do wnętrza romańskiej świątyni.

    Balustrada w stylu Ludwika XV zamontowana wokół chrzcielnicy to dawne zamknięcie prezbiterium, które prawdopodobnie tworzyło jedną całość z ołtarzem i nastawą ołtarzową inspirowaną architekturą dorycką, wykonaną przez Jacquesa Prou, stolarza z Vaux-le-Vicomte i Fontainebleau.

     Wyrzeźbiony w dębie przez Jacquesa Prou ołtarz główny posadowiony na dwóch drewnianych stopniach mierzy 2,6 metra długości i 95 cm wysokości. Dekoracja fasady symbolizuje ofiarę eucharystyczną: baranka otoczonego kłosami pszenicy i kiściami winogron. Tabernakulum posiada łukowate drzwiczki z Ecce Homo. Po bokach korynckie kolumienki okalają figury świętych Piotra i Pawła. Całość zdobią złocone głowy aniołów.
    Ołtarz centralny postawiono w 1964 roku na trzech stopniach. Kamień ołtarza to duży święty kamień z pierwotnego ołtarza przechowywany przez trzy wieki. 
   W ołtarzu głównym znajduje się osiemnastowieczna kopia obrazu Charelsa Le Brun z 1651 roku przedstawiająca ukamienowanie świętego Szczepana / Stefana, patrona Maincy. Oryginał wykonany dla złotników paryskich, zachowywany w Notre Dame, zakupił i sprowadził do kościoła w Maincy Nicolas Fouquet. Niestety podczas rewolucji obraz został zniszczony. W kościele znajdowały się także inne dzieła Charlesa Le Brun, malarza i dekoratora oraz założyciela manufaktury tapiserii w Maincy przeniesionej do Gobelins w Paryżu po tym jak Fouquet został skazany na dożywotnie więzienie. Wszystkie dzieła za wyjątkiem portretu pani Fouquet zaginęły. 

    Ołtarz Najświętszej Marii Panny w stylu Ludwika XV pochodzi z osiemnastego wieku. Drewniana figura Matki Bożej Różańcowej umieszczona została tam 14 sierpnia 1731 roku.

    Organy do kościoła w Maincy zakupiono u proboszcza parafii Vernou sur Seine w 1929 roku dzięki subskrypcji zorganizowanej wśród parafian przez księdza Fortin (1871-1935). Skonstruowano je około 1890 roku w maison Bonneau w Paryżu.
     Kosztowały 15 000 franków. Jedną trzecią sumy ofiarował Edme Sommier.

    Madonna i Dzieciątko, czternastowieczne dzieło École de Raims, zniszczone zębem czasu zostało poddane renowacji na zlecenie Alfreda Sommiera właściciela Vaux-le-Vicomte i mera Maincy. Renowacji podjął się Hébert, który uzupełnił ją podstawą z liści kapusty.
    Grupa rzeźbiarska przedstawia Maryję w koronie królewskiej na głowie, karmiącą piersią Boże Dziecię. Po lewej stronie NMP stoi święta Anna, która prawą ręką podtrzymuje ramię swojej córki a lewą Dzieciątko Jezus. U stóp Maryi klęczy duchowny. 

     Trójstronny konfesjonał z misternie rzeźbionym medalionem na drzwiach, opatrzony datą przypomina rozwój konfesjonałów wprowadzonych do kościołów po Soborze Trydenckim (1545-1563)

                                                           

                                                        Inne

Maincy, 3 kwietnia 2016 roku