Paryż - Musée d'Orsay i francuska wyższa szkoła biznesu Novancia Business School Paris

    W drodze do paryskiego muzeum Antoine’a Bourdelle’a (tutaj) zwróciłam uwagę na nowoczesny budynek mieszczący się w rozwidleniu ulic: rue Antoine Bourdelle i rue Armand Moisant, które to na rue Falguière kończą swój bieg. Wysiadłam na stacji metra Falguière i idąc do muzeum najpierw ulicą o tej samej nazwie usiłowałam sobie przypomnieć, kiedy i gdzie z nazwiskiem Falguière spotkałam się po raz pierwszy. Dopiero w muzeum skojarzyłam sobie, że Antoine Bourdelle (1861-1929), urodzony w Montauban, był uczniem Alexandre’a Falguière’a (1831-1900), francuskiego rzeźbiarza i malarza, urodzonego w Tuluzie. Obaj zatem pochodzili z tego samego regionu, z Oksytanii skąd przenieśli się do Paryża, obaj też studiowali w tej samej paryskiej szkole École des Beaux-Arts, a nawet związali się z nią zawodowo.

    Poszperałam w zdjęciach i odnalazłam niestety tylko jedno z dzieł Alexandre’a Falguière’a, a mianowicie posąg Azji (1878), stojący na ogromnym dziedzińcu przed Musée d'Orsay.
    Azji towarzyszy wyobrażenie pozostałych pięciu kontynentów wykonanych z żelaza:
Europa (1878) – Alexandre Schoenewerk (1820-1885)
Afryka (1878) - Eugène Delaplanche (1836-1891)
Ameryka Północna (1878) - Ernest-Eugène Hiolle (1834-1886)
Ameryka Południowa (1878) - Aimé Millet (1819-1891)
Oceania (1878) - Mathurin Moreau (1822-1912)

    Fotografie pochodzą z 2009 roku z moich wspaniałych wakacji spędzonych w Paryżu z synem Wojciechem. Po raz pierwszy wyjechałam z nim do stolicy Francji, kiedy nie miał jeszcze skończonych dwóch lat i miasto świateł poznawał z wysokości barków ojca, albo dreptał cierpliwie za mną, kiedy mąż nie mógł nam towarzyszyć (na zdjęciu Wojtek ma cztery lata).

    Podczas wakacji w 2009 roku zrobiłam około dwóch tysięcy zdjęć. Były to najprzyjemniejsze chwile z młodym mężczyzną, który z wielkim poświęceniem towarzyszył mi w wycieczkach do miejsc, które dobrze znałam i które koniecznie chciałam mu pokazać. Wojtek nie krępował się odpoczywać wprost na trotuarze, co mi się bardzo podobało, ponieważ po krótkim relaksie wstawał, nie marudził i gotów był podjąć kolejne wyzwania. Wykazywał też ogromną inicjatywę i pomysłowość co do treści zdjęć. Z Wojtkiem na nudę nie można było narzekać, co najwyżej cierpliwie poczekać aż zregeneruje siły.
    Na zdjęciu poniżej w kolejności: Wojciech i Europa, Azja, Afryka, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Oceania.  

    Nie zabrakło i mnie na fotografiach, wśród sześciu kontynentów. Ech! Uświadomiłam sobie jak mało jeszcze w życiu widziałam i jak dużo muszę jeszcze nadrobić. A czas pędzi jak szalony, szybko i nieubłaganie zmienia wygląd i osłabia kondycję fizyczną, fundując ciężką chorobę na lata, kiedy to wreszcie można realizować swoje marzenia.

    Na dziedzińcu znajduje się również żelazny odlew nosorożca - le Rhinocéros, Alfred’a Jacquemarta (1824-1896), wykonany tak jak i poprzednie monumenty w 1878 roku na paryską wystawę światową. Wojtek siedzi na kaktusie pod olbrzymim zwierzęciem. 

    Jest tam także dzieło Emmanuela Fremieta (1824-1910), młody słoń schwytany w pułapkę i Wojtek próbujący uwolnić go z więzów.  

   No i jeszcze fragment bulwaru Quai d’Orsay, ciągnący się wzdłuż lewego brzegu Sekwany, na którym wyróżnia się gmach Musée d’Orsay z dziewiętnastowieczną sztuką francuską. 

    Wróćmy do początku mojej wyprawy, czyli do owej wspomnianej nowoczesnej konstrukcji, wartej uwagi i krótkiego opisu, czyli do Novancia Business School Paris - francuskiej wyższej szkoły biznesu, zarządzanej przez Izbę Przemysłowo-Handlową regionu Paris - Île-de-France. Wejście do budynku znajduje się od strony ulicy Armand Moisant. Zrobiłam kilka zdjęć nie od strony wejścia, lecz od strony ulic Falguière i Antoine Bourdelle i zanim coś niecoś napiszę na temat tej szkoły przypomnę, że kolejnym godnym uwagi Francuzem jest Armand Moisant (1838-1906), inżynier-konstruktor i przemysłowiec, wyróżniający się innowatorskimi rozwiązaniami metalowymi (1870-1906), zastosowanymi w słynnych budowlach paryskich, we Francji i na świecie.
   Projekt renowacji i powiększenia pierwotnie założonej w 1908 roku szkoły biznesu Novancia w Paryżu, stworzyła francuska firma Architecture Studio, zachowując głęboko zakorzeniony styl istniejącej architektury, czyli pierwotny budynek z cegieł, z gzymsami i mozaikami, dodając jedynie nowe oblicze, elewację wykonaną z 4102 prostokątnych, szklanych kolorowych, od czerwieni po żółć, przesłon nawiązujących do odcieni dawnych budynków. Transparentne panele nieregularnej bryły optymalizują temperaturę i redukują nadmiar promieni słonecznych, co widać na zdjęciach - część z nich jest otwarta pod różnym katem.
    Wewnątrz znajdują się trzy amfiteatry, audytorium na dwieście sześćdziesiąt osób, centrum zasobów, studio nagrań i kawiarnia, wszystkie dostosowane do nowych przepisów dostępności dla niepełnosprawnych we Francji.
    Szkoła rozpoczęła swoją działalność w 2011 roku, w wyniku połączenia się dwóch szkół Advancia i Négocia. W 2016 decyzją Izby Przemysłowo-Handlowej regionu Paris - Île-de-France Novancia została wchłonięta przez ESCP Europe - europejską szkołę biznesową posiadająca sześć kampusów: w Berlinie, Londynie, Madrycie, Paryżu, Turynie i Warszawie.
    Ponoć od 1 stycznia 2017 roku znak Novancia miał zniknąć. 

Na tle szkoły biznesu fragment muzeum Bourdelle'a