Poranek w Auvillar jednej z najpiękniejszych wsi francuskich

    Niektórzy z Was pytają mnie gdzie jestem, gdzie byłam, czy jestem w Polsce, czy wróciłam zza granicy…
    Wnikliwi Czytelnicy bloga wiedzą, że od ponad pięciu miesięcy podróżuję jedynie między Supraślem, a Białymstokiem, a ostatnio, każdego roboczego dnia, rankiem, szukam parkingu w okolicach szpitala onkologicznego, na średnio trzy godzinny w nim pobyt. Rzadko parkuję samochód na terenie BCO, bowiem godzina postoju to koszt trzech złotych, nawet jeśli w kolejnej godzinie parkowałam tylko minutę. No i kiedy pomnoży się to przez liczbę dni w miesiącu, to nazbiera się spora sumka. Niektórzy pytają mnie czy nie lepiej jeździć autobusem. Otóż po wlewach najlepiej wsiąść do własnego auta i czym prędzej odpocząć we własnym łóżku, zamiast wyczekiwać na przystankach i raczyć bakteriami organizm i tak już mocno osłabiony chemią.

    Pocieszającym jest fakt, że z moich wcześniejszych podróży zebrałam sporo materiału, którego wystarczy mi na długi, długi czas. Jednak ostatnio, pisanie sprawia mi nieco trudności, bowiem mój umysł po chemioterapiach staje się coraz bardziej ociężały i leniwy, a zatem pewnie rzadziej pojawiać się będą nowe posty w Naprzeciw SZCZĘŚCIU. 

    Dzisiaj po prawie dwutygodniowej przerwie zapraszam ponownie na południe Francji.

    Auvillar to kolejna wieś na liście najpiękniejszych wsi francuskich. Leży w pobliżu Montauban - stolicy departamentu Tarn-et-Garonne (o Montauban czytaj tutaj), w regionie Oksytanii, na pielgrzymkowym szlaku, zwanym drogą świętego Jakuba (Camino de Santiago), wiodącym do katedry w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii.
    Atutem wsi, przyciągającym turystów, jest zapewne jej usytuowanie na kamiennym wzgórzu, dominującym nad doliną rzeki Garonny, skąd rozciąga się wspaniały widok na okolicę, począwszy od Akwitanii po Quercy, i most łączący port w Auvillar z Espalais - również przystankiem na drodze świętego Jakuba, słynnym także ze swojego klubu golfowego Golf Club d'Espalais.
    Ze wzgórza widać dwa wielkie kominy elektrowni jądrowej w Golfech. 

    Moją przygodę w Auvillar rozpoczęłam wczesnym rankiem, kiedy mieszkańcy wsi z wolna budzili się do życia i na wyludnionych jeszcze uliczkach z łatwością można było sobie wyobrazić jak wyglądały ich codzienne czynności wieki temu. A historia wsi sięga czasów galloromańskich, kiedy wówczas, pod nazwą Alta Villa, ze względu na ukształtowanie terenu, miejsce naturalnie obwarowane, była osadą obronną, oppidum. Aż do jedenastego wieku cierpiała z powodu licznych najazdów, w szczególności Normanów.
W dwunastym wieku stała się główną siedzibą wicehrabiów Lomagne, następnie lennem hrabiów Armagnac i wreszcie w szesnastym wieku dobrem królów Nawarry. Wraz z objęciem tronu przez Nawarczyka Henryka IV, Auvillar przyłączono do korony francuskiej.

    Wejdźmy do starego Auvillar przez bramę w wieży zegarowej tour de l'Horloge na plac de la Halle i przyjrzyjmy mu się dokładniej. Swój trójkątny kształt zawdzięcza najprawdopodobniej skrzyżowaniu trzech dróg wiodących do miasteczka przez trzy bramy:
- od północnego-zachodu przez nieistniejącą już, zniszczoną bramę, la porte
  de la Fontaine
- od południa, la porte d'Arnaud-Othon, obecna tour de l'Horloge  
- od strony klasztoru, la porte de Saint-Pierre.
   Na środku placu stoi ciekawa okrągła budowla wsparta na kolumnach toskańskich, wzniesiona w 1824 roku na miejscu dawnych hal.
    Miejsce to, z budynkami z cegły i kamienia jest prawdziwą wizytówką dawnego centrum handlowego ziarnem, a obecnie targiem z produktami lokalnymi wystawianymi na sprzedaż w niedzielne poranki. 

    Kościół świętego Piotra, jeden z największych kościołów w departamencie Tarn-et-Garonne, to dawny klasztor benedyktynów (XII-XIV wiek) odrestaurowany w wiekach siedemnastym i dziewiętnastym. Długi na czterdzieści trzy metry zachował część romańską widoczną w kamieniach naprzemiennie jasnych i ciemnych i gotyckie sklepienie... 

    Auvillar posiada trzy galerie sztuki:
- Arts’kads - malarstwo i rzeźba
- Espace 213 - Auvill’art - nowa galeria sztuki
- Bleu Réglisse, w której wystawione są dzieła jednego z moich ulubionych rzeźbiarzy francuskich Jean-Louis Toutain.
    Miłą niespodzianką dla mnie były prace artysty zainstalowane w plenerze. Widziałam ich już wiele w innych miastach i zachwycona formą pisałam o twórcy tych dzieł tutaj.

    O tak wczesnej porze dnia, tylko jedna z galerii Espace 213 - Auvill’Art była otwarta. Zapraszał do niej przesympatyczny Auvillarczyk i dowiedziawszy się, że jestem Polką, już od progu wskazał mi ceramikę Lei Pludwinski, rodaczki mieszkającej we Francji. Niestety nie znalazłam informacji skąd pochodzi i nie zapamiętałam tego co o niej usłyszałam.

Auvillar, 8 września 2016 roku