Czterdziesta pierwsza rocznica ślubu..., na Cyprze !

      Od dawna miałam chętkę na wyjazd do Larnaki w porze zimowej, kiedy na słonym jeziorze wre życie ogromnych kolonii flaminga różowego. No i wreszcie w styczniu nadarzyła się okazja, hotel trzygwiazdkowy w bardzo przystępnej cenie, a więc bez większego namysłu zarezerwowałam dwójkę i w sobotę, dziewiątego stycznia, nocnym autobusem wyruszyliśmy z mężem na Okęcie, a stamtąd porannym samolotem o szóstej pięćdziesiąt do Pafos, później zaś do Larnaki. Do hotelu dotarliśmy jeszcze przed trzynastą czasu cypryjskiego.
    Wielkich bagaży nie posiadaliśmy, a zatem w kilkanaście minut rozpakowaliśmy się i wyruszyliśmy na rekonesans piękną nadmorską promenadą. Najbardziej zależało nam na znalezieniu wypożyczalni rowerów, jako że takim środkiem lokomocji najlepiej poznaje się okolice i najwięcej można zobaczyć. Chciałam też jakoś inaczej niż zazwyczaj spędzić razem z Ryszardem nasz kolejny jubileusz czterdziestej pierwszej rocznicy ślubu, co prawda było już kilka dni po naszym święcie, no ale nie zawsze przecież wszystko można dokładnie zgrać...
    W ubiegłym roku nasze rubinowe gody obchodziliśmy w gronie przyjaciół, w tym zaś, tylko we dwoje, i to był strzał w dziesiątkę, osiem cudownych dni na wyspie ze wspaniałą pogodą...

    Wypożyczalnia rowerów znajdowała się w niewielkiej odległości od hotelu i była otwarta w niedzielne popołudnie. Z jej właścicielem Nikosem Kalogirou umówiliśmy się na poniedziałek rano i o godzinie dziewiątej mieliśmy już przygotowane dwa pojazdy, które zawłaszczyliśmy sobie na trzy dni...
   Promenada ciągnęła się aż do przystani jachtów, za którą dostrzegliśmy jeden z dwóch największych portów morskich na Cyprze, który jak się później okazało był staranie ogrodzony na całej swojej długości, tak że żaden intruz nie mógł się tam przedostać...
    Na pociechę dodam, że w pobliżu hotelu znajdował się malowniczy port rybacki, do którego często zaglądaliśmy. Inną atrakcją na nabrzeżu był też siedemnastowieczny fort zbudowany przez Turków, w którym obecnie mieści się muzeum średniowiecza, a tuż za nim meczet Al-Kebir, najprawdopodobniej najstarszy na Cyprze, z fundamentami katolickiego kościoła świętej Katarzyny pochodzącymi z trzynastego i czternastego wieku.
    Zatrzymaliśmy się też na plaży Finikoudes. Jej nazwa wywodzi się od słowa phinikoudes co oznacza małe palmy. Posadzono je tam w tysiąc dziewięćset dwudziestym drugim roku i jak łatwo się domyślić małymi palmami dzisiaj już nie są.

    To była moja druga wyprawa na Cypr. O pierwszej napisałam trzynaście postów i jak się spodziewam ciekawych bowiem statystyki pokazują spore zainteresowanie wśród osób odwiedzających bloga.
    Zapraszam zatem na kolejne wpisy, następny to wycieczka rowerowa wokoło jeziora słonego i kolonie flaminga różowego.

    Już w tym poście, chciałabym zaznaczyć, że będzie dużo nas na zdjęciach, a to za przyczyną owej rocznicy ślubu i fantastycznych wakacji jakie sobie urządziliśmy w strefie klimatu subtropikalnego w miesiącu styczniu dwa tysiące szesnastego roku.
    Wiem, że niektórym z Was tego typu fotografie się nie podobają, a zatem pomijajcie wpisy dotyczące naszych radosnych przeżyć na jednej z najwspanialszych wysp Morza Śródziemnego. 

                                W porcie rybackim w pobliżu hotelu

                                   Promenada nadmorska w Larnace

                     Twierdza i meczet w nadmorskim ciągu  spacerowym

      Panorama na Larnakę z dachu hotelu na którym znajduje się także basen

Larnaka, 10 stycznia 2016 roku