Supraśl się bawi.

11 listopada 2011 roku

Znalazłam takie oto przysłowie irlandzkie, od którego zacznę dzisiejszy post

Znajdź czas na pracę - jest to cena sukcesu. 
Znajdź czas na zadumę - jest to źródło siły.  
Znajdź czas na zabawę - jest to tajemnica wiecznej młodości. 
Znajdź czas na czytanie - jest to studnia wiedzy. 
Znajdź czas, aby być wesołym - jest to droga szczęścia. 
Znajdź czas, aby marzyć - jest to dotknięcie gwiazd.
Znajdź czas, aby kochać i być kochanym - jest to przywilej bogów. 
Znajdź czas, aby się rozejrzeć - bowiem dzień jest zbyt krótki, aby być zapatrzonym jedynie w siebie. 
Znajdź czas, aby się śmiać - jest to muzyka duszy.

Dlaczego przy naszym polskim Święcie Niepodległości zacytowałam przysłowie irlandzkie?

Po pierwsze, dlatego, że o tym święcie wspominałam już kiedyś na moim blogu, a po drugie ten wolny od pracy dzień chciałabym opisać z przymrużeniem oka, mniej poważnie i bardziej zabawowo…

I znowu ktoś mnie zapyta, dlaczego akcent irlandzki? Otóż w jednym zdaniu tego się nie da wytłumaczyć. A więc od początku…

Pewien mój dobry znajomy trzy lata temu wyjechał do Irlandii, ale zanim podjął decyzję o pozostaniu tam na dłużej, najpierw postanowił wybrać się na rekonesans. Po powrocie z pierwszej podróży na Zieloną Wyspę opowiedział mi rzeczy niesłychane. Chłonęłam wszystkie opowieści, a moje oczy widziały tę cudną krainę, gdzie życie toczy się dość leniwie, a ludzie mają czas na odpoczynek i zabawę. To tam, w starych i ciemnych pubach przy dźwiękach akordeonu, dudy, skrzypiec, fletu i bębna można podziwiać dziwne tańce i cieszyć się szczerze z towarzystwa osób, z którymi można wypić piwo i śpiewać romantyczne albo pikantne ballady. To tam, na postrzępionych półwyspach wrzynających się w ocean można spotkać ludzi, którzy wieczorami zasiadają przy kominku, muzyce i kawie z whisky i opowiadają dziwne historie o Osinie, synu Finna Mac Coolu, który ze złotowłosą Niamh pogalopował do Krainy Wiecznej Młodości, Tir-Na-Nog, a gdy po trzystu błogich latach jechał odwiedzić swoją ojczyznę zmienił się w starca, bo zsiadł z konia i dotknął ziemi, ażeby pomóc napotkanym mężczyznom uporać się z ogromnym głazem…

Ach… Słodkie widoki, pastwiska, pola i otulone mgłą szczyty gór, stare zamczyska i kamienne chałupy, stada koni, owiec…

I tak oto zaczarowana nowymi nieznanymi krainami zaczęłam poznawać Zieloną Wyspę, poprzez oglądanie filmów, lekturę książek, słuchanie muzyki celtyckiej…

Zachwycił mnie taniec irlandzki, wyprostowane sylwetki tancerzy z rękoma wzdłuż tułowia, odkręcone na zewnątrz, skrzyżowane stopy w specjalnie do tego celu skonstruowanych butach i ten uśmiech na twarzy, no i oczywiście to, co najważniejsze w tym tańcu - precyzyjnie wykonywane kroki w lekkich, rytmicznych podskokach…Niesamowity widok! Pobudził moją wyobraźnię na tyle, żeby chcieć zobaczyć to wszystko na własne oczy! Ogarnęła mnie także chęć uczestniczenia w takim powiedziałabym zgromadzeniu ludowym, wieczornym muzykowaniu, śpiewaniu i tańczeniu, a także na rozmowach towarzyskich być może przy kuflu piwa, czy też innym rozgrzewającym trunku. Nawet, jeżeli kiedyś organizowane były zabawy ludowe, to ja nigdy nie brałam w nich udziału.

I tak oto mój nastrój irlandzki przeniósł się do Supraśla. Dzisiaj w Święto Niepodległości miałam okazję przekonać się jak to jest…

W Parku Saskim w Supraślu

Delegacja Ochotniczej Straży Pożarnej

Delegacja KSM

Trzypokoleniowa delegacja Dla Rozwoju Supraśla

Poczty sztandarowe

O godzinie 12:00, w Parku Saskim, przed pomnikiem poległych w wojnie Polsko – Rosyjskiej w 1920 roku,  Supraślanie spotkali się na oficjalnej najpierw części złożenia hołdu poległym, a potem na wspólnym śpiewaniu. Jak co roku były krótkie przemówienia, składanie wiązanek kwiatów pod pomnikiem przez różne delegacje: gminy, firm prywatnych i państwowych, szkół i przedszkola, Ochotniczej Straży Pożarnej, harcerzy i młodzieży zrzeszonej w KSM, a także stowarzyszenia: Sybiraków i Dla Rozwoju Supraśla…

Przygotowano śpiewniki dla wszystkich chętnych - miłośników nie tylko słuchania, ale i śpiewania pieśni patriotycznych. No i się zaczęło. Do trzech chórów dołączyli inni. Z panem burmistrzem, z księdzem proboszczem, z pięcioletnim Bartkiem, z Patrycją i wieloma innymi osobami śpiewała cała reszta, a radosny głos i echo naszego ludowego święta niosły się gdzieś hen daleko być może do irlandzkiej krainy…

I oto zaczęło się nasze wspólne śpiewanie.

Z księdzem proboszczem śpiewamy "Nie noszą lampasów..."

Z burmistrzem śpiewamy "Legiony to żołnierska nuta"

Nie ma to jak dobry dyrygent

Dyrygent zaraz głowę podniesie wysoko czyli "Raduje się serce"

"Jeszcze jeden mazur dzisiaj choć poranek świta..."

"Bywaj dziewczę zdrowe, ojczyzna mnie woła..."

Z Patrycją śpiewamy "Wojenko, wojenko"

Bartuś i "Przybyli ułani pod okienko"

 Pierwsze takie śpiewanie przyciągnęło wielu Supraślan, bo co, jak co, ale możliwość dania sobie szansy nie często się zdarza i nawet jak ktoś zafałszował to i tak nie było tego słychać. Każdy, jak mógł najlepiej,  prezentował  dumnie swoje zdolności śpiewacze…

Jak miło, kiedy wszyscy dobrze się bawią…

Będzie gorąca grochówka

 Ale, ale, to jeszcze nie koniec. O godzinie 19:00 zabawa w Domu Ludowym, czyli w kinie „Jutrzenka”, o której za chwilę, bo w między czasie dużo się działo.

Po wspólnym śpiewaniu była gorąca grochówka z żołnierskiego kotła, gorąca herbata i dzielenie się wrażeniami, a potem ksiądz proboszcz i moi przyjaciele, dali się zaprosić na szarlotkę, jako, że było to dla mnie podwójne święto, także syna Wojciecha dziewiętnaste urodziny.

Wojtek w wigilię urodzin spotkał się ze swoimi kolegami ze szkoły. Urządzili sobie typowo męski wieczór, a w Święto Niepodległości niespodziankę zrobiły mu koleżanki z KSMu.

Ech,  jedynka już się prawie wypaliła...

A teraz prezent - kluczyki do wymarzonego autka

Idziemy przed dom po niespodziankę ...

Nowiutkie autko Wojciecha

Grunt to dobra zabawa...

A teraz pora na tort...

Urocze koleżanki

Ech, młodości ! Ty nad poziomy wylatuj...!

Ach te kobiety! Ileż w nich energii i pomysłów. Wręczyły Wojtkowi w prezencie kluczyki do wymarzonego autka i tak sugestywnie o nim opowiadały..., a że to rodzicom powinien zawdzięczać ten prezent i takie tam jeszcze…, że moje dziecko uwierzyło i drżąc z wrażenia wkrótce po tych sugestywnych życzeniach wyruszyło razem z koleżankami przed dom, gdzie owa niespodzianka czekała. Trzeba było widzieć minę Wojtka!!! Szukał czegoś dużego, a znalazł coś bardzo małego… Był jeszcze tort i specjalnie napisana i nagrana na krążku CD piosenka…

http://www.facebook.com/photo.php?v=189614494460790

Opowiem wam historię z jego życia

Kilka teorii wyjdzie dziś z ukrycia

Tajemnice dla nas nic nie znaczą

Odkrywam karty, niech wszyscy to zobaczą

Ref.  KSMowiczki tylko w jego wozie

         To jest teraz trendy, to jest teraz w modzie

         KSMowiczki tylko w jego furze

         Nikt mu nie podskoczy, bo on śpiewa  w chórze!

Teraz KSM i Studio ze sobą biorę

W Jaguarze klimą wszystkich was rozbiorę

Towarzystwo świetne, dobrze się bawimy

Kolejną epokę zaraz otworzymy!

Klimus nasza gwiazda, chociaż nie poranna

W Polibudzie leci już na niego każda panna

On jest jednak wierny dziewczynom z Supraśla

Wszystkie go kochają, więc głośno zaśpiewają!

Trochę tego było, lecz się nie skończyło

Dziś mu dziewiętnaście w końcu lat skoczyło

Żyj nam długo w szczęściu, na wykładach nie śpij

Zdrowia, zdrowia, zdrowia i jeszcze raz: pieniędzy!

Zabawa w domu się rozkręcała, podczas gdy my rodzice wybieraliśmy się na naszą pierwszą w życiu zabawę ludową. I chociaż moja kreacja bardziej pasowała do lat sześćdziesiątych, to w doskonałych humorach opuściliśmy dom. Było już po godzinie dziewiętnastej, kiedy wkroczyliśmy do kina połączonego dużymi drzwiami z „Alkierzem”.  Zostawiliśmy w przedsionku nasze wierzchnie okrycia i weszliśmy do środka.

Były piosenki Foga...

Pan burmistrz pierwszy wychodzi na deski Domu Ludowego...

Zabrakło mi czasu na przygotowanie odpowiedniej kreacji...

Było miło

Pani dyrektor CKiR z mężem i księdzem proboszczem

Na razie obserwują...

Moi faworyci konkursowi

Lubię tę parę...

Piłsudczycy

Na niskiej scenie, na tle wielkiej kolorowej dekoracji, grał zespół złożony z czterech muzyków, a na wysokiej scenie, tej przed ekranem kinowym ustawiono stoliki, przy których miejsca były już zajęte. Znaczną część widowni przeznaczono na tańce. Tutaj także w starych drewnianych fotelach kinowych zsuniętych w jeden kąt siedziało sporo osób. Moją uwagę przyciągały szczególnie panie ubrane w suknie z lat dwudziestych i trzydziestych. Wiele głów przyozdabiały kapelusze, a także różnego rodzaju przepaski z przypiętymi doń kwiatami i zarzucone na ramiona lisie boa… Wielu panów było pod wąsem, jako że ogłoszono konkurs na wąs à la Piłsudski i najciekawsze nakrycie głowy.

Muzyka zachęcała do tańców, które rozpoczął pan burmistrz ze swoją partnerką. A potem…, no właśnie…, a potem była prawdziwa ludowa zabawa, jedni tańczyli, drudzy się przyglądali, jeszcze inni przesiadywali w „Alkierzu” przy piwie, albo herbacie i prowadzili ożywione dyskusje. Przekrój wieku??? Nie uwierzycie!!! Być może od czterech do, powiedzmy tak na moje oko, osiemdziesięciu ponad lat i wszyscy tańczący…

Ech tak, od razu polubiłam zabawy ludowe i mam nadzieję, że wszyscy, którzy tam byli też je polubili.

Zwycięscy konkursu Marta i Bartłomiej

Zwycięska para

 Konkurs na najciekawszą stylizację kobiecą  wygrała Marta, a męską pięcioletni Bartek. Zwycięska para zatańczyła w nagrodę i otrzymała wiele gromkich braw…

I tak oto Supraśl świętował w tym roku Dzień Niepodległości.

Z przymrużeniem oka ;-)