Wszystkie drogi prowadzą do lasu.

    Niedziela, chociaż nie słoneczna, ale dość ciepła, wymiotła nas z domu. Tym razem wyprawiliśmy się z moim R w innym kierunku. Zresztą, gdzie byśmy się nie skierowali, to i tak każda droga wyprowadziłaby nas do lasu. Pojechaliśmy na Podsupraśl i przed nadleśnictwem skręciliśmy w lewo. Naszym celem nie były Studzianki tylko droga prowadząca przez rezerwat najpierw do Jałówki, potem do Zacisza, a później do rozdroża na Czarną Białostocką i do Supraśla. I chociaż nie lubimy ostatniego odcinka tej trasy, ze względu na wariackie wyczyny i znaczne przekraczanie prędkości przez kierowców automobili, to wybraliśmy kierunek Supraśl. Liczyliśmy na to, że w pierwszy dzień prawosławnych Świąt Wielkanocnych ruch na drodze będzie mniejszy...

    Lubię leśne rezerwaty, bo są tajemnicze, pełne uroczych zakątków i niespodzianek. Zaskoczeniem nie lada był strumień pokryty jeszcze w znacznej części lodem. Żaby rozpoczęły już swoją migrację rozrodczą. Niestety, po drodze leśnej jeżdżą samochody, więc wiele z nich nie ma szans na przeżycie i wiele z nich życie już straciło. Robiliśmy zdjęcia, kiedy obok nas przejechało dwóch rowerzystów, a jakąś chwilę potem dwie panie także na rowerach. Jak się okazało umówili się we czwórkę pod krzyżem w Jałówce.

Warstwa lodu nad strumieniem

Jeszcze w większości przykryty lodem

Rezerwat przyrody Jałówka z ciekiem o tej samej nazwie

Jak się załamie wpadnę do płytkiej wody

Rezerwat przyrody Jałówka, a wśród liści żaby

Ciek wodny Jałówka

    Ale najciekawsze było to, że właśnie w tych okolicach spotkałam znajomego blogera. Jarek, zauroczony Podlasiem i Puszczą Knyszyńską przyjechał z Warszawy i od rana spacerował znanymi sobie ścieżkami.

    Za Jałówką, rezerwatu już niestety nie ma, a krajobraz leśny zmienił się nie do poznania. Przy drogach leżały ścięte drzewa, w większości dęby ułożone w pryzmy. Smutne obrazki przerzedzonego mocno lasu towarzyszyły nam aż do Supraśla. W pewnym momencie usiadłam na rozdrożu, które nie przypominało mi tego, z ubiegłego roku, jako, że i tutaj także dokonano rzezi. Jak długo będzie żyła puszcza? Zastanawialiśmy się oboje mijając kolejne wyręby. Jechaliśmy wzdłuż wąskotorówki, po torach której jeździły niegdyś wagony z drewnem. Dzisiaj podobno Fundacja na Rzecz Leśnych Kolei Wąskotorowych ma zamiar uruchomić przewozy osobowe dwudziestokilometrową trasą z Czarnej Białostockiej do Kopnej Góry. Byłaby to nie lada atrakcja, bo miejsce póki co, jest jeszcze naprawdę piękne, o każdej porze roku.

Z Jałówki jedziemy do Zacisza

Droga do Zacisza

W Zaciszu jest tylko jedno gospodarstwo

Zacisze

Mają tu owce, kozy, konie

Wypadłam z drogi na piaszczyste pobocze

Wyjeżdżam z piasku

A teraz do skrzyżowania dróg: Czarna Białostocka - Supraśl

Mijamy pierwsze pryzmy z drzewem

Zakręt ... i ...

... i następne pryzmy z drzewem

  

I co teraz...?

Ech... ,

Może kiedyś dojadę do Kopnej Góry wąskotorówką

Zapraszam do lasu póki jeszcze jest

  Po południu odpoczywaliśmy w naszym ogrodzie, gdzie mamy swój własny miniaturowy las. Do naszych uszu dobiegały dźwięki akordeonu wygrywającego popularne melodie do śpiewania. Sąsiedzi świętowali swoją prawosławną Wielkanoc… No i o to przecież chodzi :)))

Niedziela, 15 marca 2012 roku