Wyprawa na Półwysep Zapata

Zapraszam do Parku Narodowego Montemar na Kubie

     cd
     Moja kubańska przygoda nie była taka znowu całkowicie prawdziwa, jako że nie miałam sposobności poznać prawdziwego oblicza wyspy. Życie mieszkańców obserwowałam przez szybę luksusowego busa przemierzając setki kilometrów wzdłuż i wszerz tego malowniczego tworu i wyznam szczerze, że aż tak bardzo nie byłam zainteresowana egzotyczną egzystencją tubylców.

     Przeżywszy swoje najlepsze młode lata w państwie komunistycznym nie miałam ochoty na déjà vu i skupiałam się bardziej na przyrodzie niż na życiu ludzi. Niemniej jednak przemieszczając się z miejsca na miejsce pewne obrazy rejestrowałam w pamięci. 

     Któregoś dnia jechaliśmy wąską, asfaltową drogą wzdłuż tropikalnego lasu po jednej stronie i pól uprawnych po drugiej. Na polach nie widać było pracujących nowoczesnych maszyn tylko człowieka posługującego się prymitywnymi narzędziami. 

     W pewnym momencie zauważyłam na drodze białe rozsypane ziarno. Okazało się, że to ryż, że  rolnicy suszą go na połowie pasa jezdni. Takie suszarnie ciągnęły się kilometrami i o dziwo nie mijał nas żaden inny pojazd mechaniczny. 

     Życie poza stolicą wyglądało zupełnie inaczej. W niewielkiej odległości od dróg stały domy budy, czasami pojedynczo, czasami po kilka, oświetlone wieczorem bardzo słabym światłem. Ludzie przesiadywali na zewnątrz albo wewnątrz chat...

Tym oto luksusowym busem przemierzałam wzdłuż i wszerz Kubę

Stary Pontiac na tle transtur 303

Pojedyncze siedliska

Tutaj zapewne mieszka kilka rodzin

     Jechaliśmy na Półwysep Zapata, na mokradła i bagna, do Parku Narodowego Montemar, mijając uprawy trzciny cukrowej, ryżu i tytoniu. Autostrada z Hawany wiodła do Santa Clara, o której wspominałam tutaj w jednym z wcześniejszych postów i do której dotarliśmy później. Tymczasem, na wysokości miasta Jagüey Grande skręciliśmy w drogę wiodącą w głąb półwyspu. Niestety program nie przewidywał zbyt wiele.   

     Zwiedziliśmy wioskę indiańską, odtworzoną w oparciu o przekazy o codziennym życiu i rytuałach prekolumbijskiego plemienia Taino, jak również farmę krokodyli. Hodowla tych dzikich zwierząt wywarła na mnie przygnębiające wrażenie. Nie wyobrażałam sobie, że w niewoli w jednym miejscu, może przebywać aż tyle tego gatunku gadów. Nie mniej jednak z wielką uwagą przyglądałam się ich zwyczajom.
 

      Dowiedziałam się, że płeć potomstwa zależy od temperatury w jakiej rozwijają się jaja. Przy trzydziestu dwóch stopniach wylęga się tyle samo samców, co samic. Jeżeli zaś utrzymana zostanie temperatura wyższa w granicach powyżej trzydziestu dwóch do trzydziestu pięciu stopni, to wylęgną się same samce, w temperaturze niższej zaś, od dwudziestu ośmiu do trzydziestu jeden stopni, wylęgną się same samice. Ciekawe prawda?
 

     Kiedy krokodyl leży nieruchomo spowalniają się jego procesy życiowe, oddycha rzadziej, a jego czterokomorowe serce bije tylko trzy razy na godzinę. Kiedy gad zanurkuje skurcz mięśni zamyka otwory nosowe, a fałdy skórne zamykają otwory słuchowe. Serce włącza wewnętrzny obieg powietrza przepuszczając niewiele krwi tętniczej do żołądka i jelit, które zasila krew żylna. Krew natleniona zasila serce i mózg. 
     Dla ułatwienia trawienia gady połykają małe kamienie, które działają jak żarna w żołądku. Uzębienie  krokodyla jest w doskonałym stanie, kiedy wypadnie mu zepsuty ząb na jego miejsce wyrasta nowy. Podczas gdy krokodyle chłodzą organizm rozwierając paszcze, ptaki wydziobują im pijawki i resztki pokarmu spomiędzy zębów. Te dzikie zwierzęta w momencie ataku, mogą być bardzo szybkie, co widziałam na własne oczy, kiedy jeden z opiekunów rzucał im kawałki mięsa z kośćmi. Brrr!

Palma cocotero

Palma cana

Malaleuca

Malaleuca

Flambollan - w porze deszczowej pojawiają się najpierw jaskrawo czerwone kwiaty, później liście

Flambollan - w porze suchej zwisają 40-70 cm strąki

  

Sauce llorón - osiąga maksymalnie 20 metrów wysokości

Roble

Casa del carbonero

Farma krokodyli

Farma krokodyli

Farma krokodyli

Farma krokodyli

Farma krokodyli

Farma krokodyli

Farma krokodyli

Farma krokodyli

Żeby go wyciągnąć trzeba najpierw go omotać sznurami

Hoduje się je niestety na mięso

Nie było mi do śmiechu widząc skrępowanego gada

Pracownik farmy hodowlanej

Miałam mieszane uczucia

     Z tego miejsca usytuowanego w rozległym parku pojechaliśmy do Zatoki Świń - Bahia de Cochinos do miejsca gdzie Morze Karaibskie wrzyna się mocno w ląd i mami swoim błękitem. 

     W kwietniu tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego pierwszego roku przy wsparciu Stanów Zjednoczonych zorganizowano tam inwazję uchodźców kubańskich, która miała na celu obalenie rządów Fidela Castro. Operacja zakończyła się jednak całkowitym fiaskiem. Kubańskie siły zbrojne zwyciężyły, niszcząc siły inwazyjne w ciągu trzech dni. 

     W rezultacie tego konfliktu i szeroko zakrojonej nacjonalizacji gospodarki kubańskiej Stany Zjednoczone zerwały stosunki dyplomatyczne z Kubą.

Morze Karaibskie - Bahia de Cochinos - te ciemniejsze plamy to rafy koralowe

     Na Playa Larga miałam trochę czasu, żeby zanurzyć się w ciepłych wodach i poobserwować skupiska raf koralowych. Nie miałam go jednak aż na tyle dużo, żeby nauczyć się je obserwować z rurką i maską, czy też z aparatem tlenowym. 

     Na brzegu, instruktorzy nurkowania powierzchniowego i głębinowego oferowali swoje usługi, z których korzystało wielu turystów. Przyglądałam się im z zazdrością po czym przeszłam przez drogę do malowniczo położonej wśród zieleni restauracji La Casa del Pescador na lunch. 

     Tam okazało się, że jej taras wychodzi na niewielki ale za to głęboki na około siedemdziesiąt metrów uskok tektoniczny zalany wodą. Kiedy tam pływałam nie wiedziałam jeszcze, że to taka głębina, że Cueva de los Peces, bo tak nazywała się ta dziura w ziemi wypełniona granatową jak atrament wodą, jest  rajem dla nurków głębinowych z powodu jaskiń i wielu gatunków ryb tropikalnych, które mogłam także zobaczyć tuż pod powierzchnią, kiedy nikt nie pływał. 

     Na samą myśl, że pode mną harcowały tak bajecznie kolorowe ryby, a z jaskini mógł wypłynąć jakiś olbrzym i mnie pożreć zrobiło mi się ciepło na sercu. Czasami lepiej nie wiedzieć co się kryje w pobliżu…
 

Cueva de los Peces - tektoniczny uskok

Kiedy pływałam w tej tektonicznej rozpadlinie nie wiedziałam, że jest tak głęboka

Miałam wrażenie, że wyjdę z wody granatowa

Przepłynęłam wzdłuż i wszerz i wyszłam z tego kałamarza

Byłam chyba nieco wystraszona

Wokół Cueva de los Peces

Czułam się Jane w tym buszu

 

      W restauracji rybnej Pescador zamówiłam na obiad rybę. Byli i tacy, którzy nie odmówili sobie spróbowania krokodylego mięsa. Straszne to, widzieć jakiś czas temu gada na mokradłach, a zaraz potem na talerzu. 

     A działo się to 23 listopada 2010 roku.

Na tarasie restauracji La Casa del Pescador

Przy restauracyjne gospodarstwo

Lunch w La Casa del Pescador

      Pewnie będzie ciąg dalszy opowieści…